Gisteravond laat plaatste ik een tweet op Twitter, waarin ik me afvroeg of ik een blog zou schrijven over hoe gelukkig ik was hier in Gent, of dat ik dan zou overkomen als sentimentele bleiterd en beter kon wachten tot het licht was.
Welnu, ik heb gewacht tot het licht is. Doorgaans ziet de wereld er 's ochtends wat minder sentimenteel uit, maar in het geval van mijn gevoelens over wonen in Gent, is toch niet veel veranderd. Ik blijf in opperste staat van geluk.
Er is ook een leven in Nederland. Een leven waarin er op dit moment bij mij en de mensen om wie ik geef zorgen zijn om meerdere naaste familieleden. Ik kan en wil daar niet overheen stappen, of aan voorbij gaan door alleen maar te jubelen over hoe fijn het hier is. Ook in Gent leeft de situatie in Nederland in mij voort.
Maar...deze blog gaat over een Arnhems meisje en haar gezin in GENT. En dat gezinnetje heeft zo'n enorm fijne week beleefd. Gek genoeg is niet alleen Casper hier nog nooit zo lang geweest, maar wijzelf ook niet. In de schoolvakanties gingen wij immers altijd naar Brugge. We hadden enorm zin in de herfstvakantie, het hier 9 dagen kunnen zijn, maar nu het er helaas bijna op zit, kan ik vertellen dat het nog mooier was dan we hadden kunnen denken.
Nuchtere lezers vragen zich misschien af wat er dan zo mooi aan was. En meer algemeen waarom wij zo nodig graag in België willen zijn, zo vaak heen en weer hebben gereden en nu een appartement huren en elk weekend komen. Mensen die ik dit verteld heb de afgelopen periode, vragen zich steevast af of we wel elk weekend zullen gaan. En of we het niet vervelend vinden om steeds "zo'n eind" in de auto te moeten. Dat zijn dan wel mensen die ons niet écht goed kennen, want de mensen die weten hoe het zit met ons, vragen dit natuurlijk niet. Maar ook die kunnen niet goed begrijpen wat ons hier nu brengt.
En gek genoeg...kan ik dat zelf ook niet onder woorden brengen. Hoe het zo gekomen is dat Antoine en ik ooit in België terecht gekomen zijn, dat dan nog wel. Maar waarom we hier steeds vaker heen gingen, waarom we specifiek Gent in ons hart sloten, waarom we voorheen om de week op zaterdag richting België vertrokken , waarom we hier in Gent zo nodig onze huwelijksgeloften wilden hernieuwen (beste beslissing ooit!), waarom we hier nu een appartement huren en waarom het afzien zal zijn om na 9 dagen weer naar Arnhem terug te moeten.......dat kan ik niet onder woorden brengen. Vraag het me maar niet. Neem maar aan dat dit is wat we willen. Kijk naar mij en lees mijn gedachten hierover en je ziet dat dit mij gelukkig maakt.
Er is ook wel een (kleine) andere kant van de medaille. We hebben een huurcontract voor een jaar, met een optie tot verlenging. Mocht het ons gegund zijn, dan zullen we zeker gebruik maken van die optie. Echter: er komt een moment dat avontuur " Tiffany" voorbij is. Ik wil daar nu nog niet aan denken, maar nu we hier voor het eerst een hele vakantie hebben kunnen zijn en ervaren hebben hoe dat voor ons voelt en hoe hard afzien het zal zijn dat we morgen voor 5 dagen (!) naar Arnhem moeten, spookt al weleens door mijn hoofd: "Hoe moet dat straks? We kunnen toch niet gewoon de deur achter ons dichttrekken en weer fulltime in Nederland gaan leven?" Ik kan me dat niet voorstellen, maar hoe het dan wel zal gaan, weet ik ook niet. Onze hele handel in Nederland oppakken en hier komen wonen? En hoe vindt Casper dat? En ben ik dan nog zo verguld door Gent, of irriteert het me dan elke dag dat ik de stad niet in of uit kan, op weg naar mijn baan ergens in het secundair onderwijs? Het zijn van die dingen die mij al eens bezig houden.
Antoine, mijn soulmate, rots in de branding, nuchtere wederhelft, remt gelukkig altijd en overal mijn gepieker af (mercikes, chouke) en ziet dit gewoon als een reis waarvan we niet weten waar hij eindigt. En zo probeer ik dat dan ook maar te zien. Anderen mensen worden gelukkig door het maken van een wereldreis, maar voor mij, voor ons, is dit toch wel dé reis van mijn/ ons leven.
En ik ben gelukkig, trots en dankbaar dat we hem aan het maken zijn. Life's what you make it!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten