dinsdag 13 januari 2015

Op zoek!

Lieve lezers van mijn blog, ik móét het kwijt. Ik móét er over schrijven. Of het rationeel gezien verstandig is om (nu al) van de daken te schreeuwen weet ik niet. Maar een mens kan nu eenmaal niet altijd zijn verstand boven zijn gevoel stellen, toch. En ik zit hier in mijn eentje op de bank (kleine man in bed, grote naar een werkafspraak) en ik KNAP bijna uit elkaar van alles wat er in mijn hoofd omgaat......

De afgelopen dagen heb ik gelukkig mijn verstand wel laten tellen en alleen aan mijn 2 kamergenoten cq. mede-coördinatoren verteld dat we ons "aan het oriënteren" zijn op een verhuizing naar Belgie. Zoals ik de vorige keer al schreef, was dat voor beide collega's niet echt een grote verrassing. Hooguit komt het toch iets sneller dan verwacht.

Iets sneller dan verwacht... Opeens kan het mij niet snel genoeg gaan, heb ik de knop helemaal omgezet en zou ik liever vanavond dan morgen de boel inpakken en naar Gent vertrekken.
Voordat de knop omging, waren we weleens bang dat fulltime verhuizen naar Gent zou betekenen dat de glans van Gent er een beetje af zou gaan. Werken in Belgie zou immers ook heus weleens zorgen voor werkstress, en op weg naar het werk zouden we in Belgie ook heus weleens vast komen te staan in het verkeer, met wellicht ergernis tot gevolg. En in de rij bij de kassa van een Gentse supermarkt zou ik me ook heus weleens opwinden over het tempo van de caissière, of zoiets....
Zouden we Gent dan niet beter kunnen bewaren voor vrije momenten, zodat alleen de mooie kant van het land en de stad zich aan ons tonen?

Wanneer de knop nou precies omging, weet ik niet. Wellicht tijdens het schrijven van mijn vorige blog. Of klokslag middernacht tijdens de jaarwisseling. Of wellicht wat langzamer in mijn hoofd. Maar op dit moment heb ik nog maar 1 angst en dat is de vraag of we wel werk zullen vinden. Willen ze wel 2 Hollanders voor de klas? Zijn wij niet te Nederlands om het vak Nederlands te geven, er zijn toch best wat nuance-verschillen tussen het Vlaams en het Nederlands....
En zonder werk geen verhuizing natuurlijk. Daarvoor zijn we dan weer veel te rationeel. En we zijn ook niet zoals de mensen uit het programma Ik Vertrek, die op de bonnefooi gaan ( al ben ik daar weleens jaloers op).

Dus...wij doen er alles aan om een baan te vinden. We zijn inmiddels ingeschreven op vacaturesites en hebben een lijst gemaakt van scholen in de omgeving van Gent, die binnenkort allemaal een open sollicitatie van ons mogen verwachten.


We zitten niet stil, zullen we maar zeggen.

En mijn gedachten staan ook niet stil, anders had ik de behoefte om het van de daken te schreeuwen vast wel kunnen bedwingen. Maar enfin...mijn hart is gelucht, het staat op papier. Hopelijk lees ik dit over een jaar ofzo nog eens terug vanuit ons Gentse huis, vlak nadat ik een toets van mijn Vlaamse leerlingen heb nagekeken, of iets dergelijks.

Wordt vervolgd, fingers crossed!

(En leest nou iemand in Vlaanderen deze blog, die toevallig connecties heeft in het onderwijs in Gent of omgeving......noem bij diegene dan eens onze naam.......)