zondag 9 augustus 2020

Als je een goede vrouw zoekt, kun je CEO worden en in een BMW rijden.....

Het is zondag, het is warm, we zitten naar het schijnt in een hittegolf die zijn weerga niet kent en op het moment dat ik dit schrijf, valt de regen even met bakken uit de lucht.

Maar daarover zal het niet gaan vandaag. Over het weer is al veel gezegd en geschreven, maar er iets aan veranderen kun je toch niet. Datgene waar ik wél even een paar woorden over wil delen, verandert hopelijk wel steeds meer.

Vanochtend was ik met Antoine en Casper even koffiedrinken in Quartier Bleu. We liepen door de stad terug naar huis en stonden op het Molenpoortplein even stil, verrast dat daar een koel windje waaide. Zoals gezegd zitten we in een hittegolf en da’s niet mijn favoriete temperatuur (van wie wel?!), dus een verkoelend briesje is welkom. 
Ons gesprek over de verkoeling werd opgemerkt door een ongetwijfeld vriendelijke meneer, die aan ons vroeg of we een dagje Hasselt deden. Mijn tongval hè, mijn tongval....hoe lang ik hier ook woon, men blijft toch altijd denken dat ik een Nederlandse toerist ben. Maar dat terzijde. Ook dat valt niet te veranderen.

We maakten een praatje over Hasselt en nog wat koetjes en kalfjes en toen we op het punt stonden om afscheid te nemen, richtte hij het woord tot Casper. Hij vroeg waar Casper op school zat en gaf hem de goede raad om goed te studeren en zich afzijdig te houden van klasgenoten die het allemaal niet zo serieus namen. Tot dan toe nog best oké, woorden die wij zelf ook tegen Casper zouden kunnen zeggen.

En toen volgde de ongetwijfeld goedbedoelde raad: “Blijf maar goed studeren, jongen. En zoek daarna een vrouw. Tenminste, ik hoop dat je een vrouw zal zoeken, want tegenwoordig weet je dat maar nooit. En als je dan een vrouw vindt die ook gestudeerd heeft, kun je het ver schoppen. Dan kun je CEO worden en in een BMW rijden.”

Oké.....?!? Los van het feit dat ik hoop dat mijn kind gelukkig wordt, ongeacht wat hij gaat doen in zijn verdere leven, gaat het me natuurlijk om de redenatie: “Zoek maar een vrouw, want die kan een goede invloed op je hebben, waardoor je CEO kunt worden en een BMW kunt rijden.” De toevoeging die hij deed in deze zin, “want tegenwoordig weet je het maar nooit”, ondersteunt mijn idee dat deze meneer er waarschijnlijk echt van overtuigd is dat dat voor holebi’s niet geldt.

Jammer genoeg was het de tijd en het moment niet om daar uitgebreid op in te gaan (hoewel ik denk dat hij aan mijn reactie echt wel kon zien dat ik zijn mening niet deel). Maar eenmaal thuis laat het me toch niet los.

Je kent de uitdrukking “girl next door” waarschijnlijk? Wel, deze man was een soort “buurman next door”. Met goede bedoelingen (zijn oorspronkelijke plan was om ons, Nederlandse toeristen, wat leuke bezienswaardigheden in Hasselt te noemen) en zich waarschijnlijk totaal niet bewust van wát hij eigenlijk zegt. Wat hij teweeg kan brengen met het doen van zulke uitspraken. 

Als ik er met hem over doorgepraat had, had hij waarschijnlijk gezegd dat hij “niks tegen homo’s” heeft en dat is misschien ook wel zo. Ik ken hem niet, dus laat ik maar uitgaan van het beste in deze mens.
Maar júist vanwege zijn imago van “vriendelijke buurman”, die ongetwijfeld vaker zijn goede raad wil verkondigen, blijft haat en discriminatie tegen holebi’s en transgenderpersonen bestaan. Hoeveel mensen die zoiets horen zullen denken: “Dat is een aardige man, hij heeft gelijk”.  Terwijl de “buurman next door” juist ook een rolmodel kan zijn voor velen, om uit te dragen dat het totaal niet uitmaakt wie je bent, wat je seksuele oriëntatie of genderidentiteit  ook is. 
Of je CEO van een bedrijf wordt en een BMW rijdt, moest je dat al willen, hangt niet af van je seksuele oriëntatie, dacht ik zo....

Zolang er mensen zijn met zo’n gedachtengang als deze meneer, blijft mijn werk heel erg nodig en blijft het nodig dat er regenbooghuizen zijn. En dat is jammer.
Wat kun jij doen? Wees kritisch als je zulke dingen hoort, neem niet zomaar aan dat de aardige, betrouwbaar overkomende buurman wel gelijk zal hebben. Ook een aardige buurman zegt weleens dingen die nergens op slaan.
En als je gelegenheid hebt en je durft het, laat dan merken dat je het niet eens bent met zulke uitspraken. De wereld veranderen begint bij jezelf en de mensen om je heen. 
Ook een klein stapje in de goede richting is een stapje in de goede richting.

Het weer, daar kunnen we niks aan veranderen. Aan ideeën van mensen wel. En dat moeten we met zijn allen blijven proberen.


donderdag 2 april 2020

Queerantaine, een duoblog met Davide in moeilijke tijden

De impact van het coronavirus laat zich voelen. Mensen over de hele wereld worden getroffen. Niet alleen wat betreft hun fysieke gezondheid, ook wat betreft mentaal welzijn. Zo ook onze eigen regenbooggemeenschap. Eenzaamheid, armoede, depressie, uitsluiting… allemaal zaken die al jaren een impact hebben in de gemeenschap, worden door deze crisis versterkt.
Wie had kunnen denken dat we ooit in zo’n bizarre situatie terecht zouden komen? Wie had een paar weken geleden kunnen voorspellen dat het leven op dit moment zo finaal anders zou zijn?

Graag willen wij, twee bloggers, maar ook beide vechters en activisten binnen de beweging, iedereen een hart onder de riem steken. We zijn ons bewust van de impact van de lockdown op onze gemeenschap. We zien en horen hoe moeilijk het voor velen is, om geen anderen te kunnen opzoeken; gelijkgestemden, mensen bij wie je jezelf kunt zijn. Elkaar via een scherm spreken is immers niet hetzelfde als een warme knuffel aan iemand geven of van iemand krijgen.

Het virus maakt ons bang en het dwingt ons om fysiek afstand van elkaar te houden. Maar het kan ons ook dichter bij elkaar brengen. Mensen zoeken naar samenhorigheid en andere manieren van contact en verrassend genoeg kan die vindingrijkheid ook een gevoel van samen sterk zijn brengen.  Al blijft voor velen ‘huidhonger’ een feit, net als de psychische gevolgen.
We kunnen alleen maar hopen dat deze moeilijke situatie uiteindelijk maatschappelijk een positief gevolg zal hebben dat ons nog dichter samenbrengt. En dat de impact ervan beperkt blijft. 

Vergeet niet dat nu meer dan ooit geldt dat we samen sterker staan, al is dat nu even elk vanuit ons eigen ‘kotje’. Een luisterend oor is nu voor velen meer dan welkom. Het kan meer dan je misschien vermoedt vreugde opleveren en daarmee een verschil maken voor veel lgbti’ers. Zelfs vanuit je kot kan je namelijk het verschil maken voor anderen en meer betekenen dan dat je misschien had gedacht. Het is belangrijk dat we contact blijven behouden en zelfs met social distancing toch sociaal blijven, al is het deze keer vanop afstand met een scherm ertussen. 

Voor velen is dit een duister moment en het is niet erg om dat toe te geven. Je hoeft niet altijd sterk te zijn.  Maar ook aan het einde van deze tunnel, die nu misschien nog eindeloos lang lijkt, is er een licht dat helder straalt. Kijk om je heen of je iemand kunt helpen door het bieden van een luisterend oor, maar evengoed, geef aan als het niet goed met je gaat en je wat hulp kunt gebruiken. Dat durven zeggen is ook een vorm van kracht. Samen moeten we hier doorheen en samen staan we sterk. Liefde en een warm woord zullen uiteindelijk het sterkste zijn.



We hopen jullie daarom na deze periode te kunnen verwelkomen in onze regenbooghuizen, verenigingen, activiteiten, kampen en -met gewassen handen - een warme knuffel te kunnen geven. Voorlopig blijft die knuffel digitaal, maar niet minder gemeend.


Wees veilig en denk eraan: Blijf in uw kot!

Manon & Davide https://addvie.wordpress.com Lumi, de hulplijn van çavaria; verdubbelde hun chat-capaciteit. Lumi staat klaar voor wie nood heeft aan een gesprek. Isolatie kan leiden tot eenzaamheid. Extra stress kan negatieve gedachten versterken. Daarom verdubbelen ze hun chat-capaciteit. De chatters staan voor je klaar op maandag, woensdag en donderdag van 18.30 uur tot 21.30 uur. Op maandag en woensdag is Lumi ook telefonisch bereikbaar op het gratis nummer 0800 99 533. Mailen kan altijd naar vragen@lumi.be.

zaterdag 7 maart 2020

Ook jij kan het verschil maken. En het kost je niets...

Een nieuwe blog. Nee, ik ga niet wéér beginnen met zeggen dat de vorige te lang geleden is. Gewoon een nieuwe blog vandaag, oké;)

Vandaag was de Algemene Vergadering van Regenbooghuis Limburg. En naar goede gewoonte volgt er ‘s middags een vorming of aanverwante voor vrijwilligers en andere geïnteresseerden.
Dit jaar kozen we voor een themamiddag rondom armoede. Voor wie zich afvraagt wat armoede te maken heeft met een koepelvereniging van holebi en transgendergroepen in Limburg?
Wel, vaak wordt een holebi of transpersoon nog bekeken als iemand die “anders” is. Maar ik kan je vertellen, de regenbooggemeenschap is gewoon een afspiegeling van de grote maatschappij, hoor. Er zijn rechtse en linkse holebi’s en transpersonen, gelovigen en ongelovigen, uitbundige holebi’s en transpersonen en meer ingetogen mensen, holebi’s en transpersonen die van chocolade houden en diegenen die de voorkeur geven aan een hartige snack. Ik noem maar iets hè. En dus ook holebi’s en transpersonen die goed kunnen rondkomen en zij die dat minder goed of niet kunnen. Armoede kennen dus. Al dan niet door het feit dat ze holebi of transgender zijn.

We wilden als Regenbooghuis Limburg binnen onze regenbooggemeenschap de bewustwording rondom armoede vergroten, nadenken over hoe we ons steentje bij kunnen dragen in het huis om mensen in armoede praktisch de hand te reiken ( bijvoorbeeld door een uitgestelde koffie aan te kunnen bieden -zoek maar eens op wat dat is-, gelegenheid te bieden om gratis naar het toilet te gaan of de gsm op te kunnen laden, enzovoort) en gewoonweg een ally te zijn voor mensen in armoede, zoals de regenbooggemeenschap ook allies nodig heeft.



Vanmiddag was de zogenaamde kick-off van dit “project”. Een kick-of klinkt hartstikke trendy, maar het was gewoon een heel heftige middag. Enkele organisaties die in Hasselt e/o Limburg werken rondom armoede kwamen vertellen rondom hun werking. Ze namen ervaringsdeskundigen mee met een pakkende getuigenis. Hielden ons cijfers voor van wat de minimale huurprijs van een studio in Hasselt is en wat het leefloon van een alleenstaande is. Je hoeft geen groot rekenwonder te zijn om te berekenen dat het gewoonweg niet mogelijk is om iets te huren voor zo iemand.
En tegelijkertijd kwamen de verhalen van onze eigen vrijwilligers die hetzelfde meemaken. Mensen die zich met hart en ziel als vrijwilliger inzetten voor het Regenbooghuis of een aangesloten vereniging, altijd klaar staan voor een ander, maar ondertussen zo hun eigen zorgen rondom geld hebben. En niet een dagje of maandje, maar vaak al jarenlang. 

Ik vond het erg heftig. Ik wilde eigenlijk het liefst iemand ter plekke een briefje van 10,- geven. Gewoon, om eens een keer naar de frituur te kunnen gaan om een frietje te bestellen. Omdat dat er gewoonweg nooit in zit, terwijl wij hier thuis op elk moment in de week of maand kunnen beslissen om ‘s avonds naar de frituur te gaan.
Waarom ik dat niet deed? Omdat ik me kan voorstellen dat iemand dat uit trots helemaal niet aan wil nemen en ik iemand natuurlijk ook niet in verlegenheid wil brengen. 

Natuurlijk kan ik er persoonlijk niet voor zorgen dat iemand uit deze situatie van armoede komt, evenals dat wij als Regenbooghuis Limburg daar niet voor kunnen zorgen. Wel kunnen we met zijn allen een klein verschil maken. Praktisch gezien door in het huis inderdaad bepaalde dingen in te voeren, als een uitgestelde koffie, of gratis water aan te bieden. Mensen duidelijk te maken dat ze echt niet persé een drankje moeten kopen om toch even gezellig binnen te komen om op te warmen. Maar bovenal door een luisterend oor te bieden en begrip te hebben voor iemands persoonlijke situatie. Er wordt vaak gedacht dat het iemands eigen schuld wel zal zijn. Of dat iemand er voor kiest om op straat te leven. En dat is dus niet zo. Iedereen kan op een bepaald moment in het leven door omstandigheden die je nooit had verwacht met armoede in aanraking komen. 

Een luisterend oor. Het kost niks, maar levert vaak zoveel op. Niet alleen in een situatie van armoede, maar in zoveel andere gevallen. Maak eens een praatje, vraag iemand eens hoe het écht met diegene gaat. Je kan er het verschil mee maken.