Vorig jaar op 30 april schreef ik een blog, omdat wij toen onze 2-jarige Gentse huwelijksdag vierden. Vandaag schrijf ik een blog, omdat we Gent verlaten. Niet voor altijd natuurlijk, maar vandaag komt wel een einde aan ons avontuur in appartement Tiffany.
Eigenlijk hou ik wel van de symboliek die een datum met zich mee kan brengen. Zo was ons Gentse huwelijk, 30 april 2013, op de dag dat Willem- Alexander koning werd. Dat was de laatste keer dat Koninginnedag gevierd werd. Wat het vervolgens leuk maakt, is dat wij afgelopen woensdag de sleutel kregen van ons nieuwe appartement in Hasselt. 27 april, jawel, de datum waarop tegenwoordig Koningsdag in Nederland gevierd wordt.
Dat wij juist vandaag, op 30 april, ons Gentse avontuur afsluiten, heeft ook iets moois. Lees maar even terug in mijn blog van vorig jaar waarom ons Gentse huwelijk de opmaat is van waar wij nu staan, aan de vooravond van een emigratie. Kort gezegd: als ons Gentse huwelijk er niet was geweest, was ons Gentse huis er niet geweest. En als ons Gentse huis er niet was geweest, gingen wij nu niet emigreren. Dus ja, ik zie er wel iets symbolisch in en daar hou ik wel van.
Vandaag is een feestdag. We zijn 3 jaar getrouwd op Belgisch grondgebied, zoals dat zo mooi door de Pastoors verwoord werd. Dit huwelijk is voor ons belangrijker dan ons Nederlandse, wettige huwelijk van 8 maart 2002. En daarom vieren we vandaag een beetje feest.
Maar ik ben ook een beetje triest. Omdat er een einde komt aan een prachtig tijdperk in Gent. Daarom is een ode aan deze stad vandaag op zijn plaats.
Gent, de stad waar wij sinds 1999 zo vaak mogelijk naartoe zijn geweest. Van de eerste keer in een hotel dichtbij het Zuid, via ontelbare keren in het Novotel of NH Hotel in hartje centrum, tot vandaag de laatste keer in ons appartement Tiffany in de Koningstraat. Waar wij heen gingen toen we nog niet getrouwd waren, toen we net getrouwd waren, tot in de laatste weken voor de bevalling van Casper, alweer vlak nadat hij geboren was, waar wij vervolgens onze huwelijksgeloften hernieuwden, waar wij een secondhome huurden en waar wij de stap namen om te gaan emigreren.
Dat we nu in Hasselt gaan wonen en niet in Gent, iets waar we met ons volle verstand voor gekozen hebben en volledig achter staan, doet niets af aan het feit dat Gent altijd, maar dan ook altijd onze secondhometown zal blijven.
Nog steeds voel ik een niet te omschrijven licht gevoel in mijn hart als we de stad inrijden. Nog steeds voel ik mijn hart een sprongetje maken als ik een foto van Gent op social media zie. Nog steeds loop ik zo graag door Gent op alle tijdstippen van de dag en kan ik niet zeggen wat het mooiste plekje is, want het zijn er zoveel.
Even zoveel mooie herinneringen heb ik aan al die keren dat wij in de stad verbleven. Al die jaren dat ik met Antoine op hotel was. Hoe we Jan en Rita hebben leren kennen. Ons huwelijk!!! Die keer dat we naar de verschillende appartementen gingen kijken. En alle weekenden en vakanties sinds oktober 2014; boodschappen doen met Casper op het Zuid met voor hem altijd een koffiekoek, alle plekken waar we heen gewandeld zijn, alle vrienden, familie en collega's die ons bezocht hebben, de Winterfeesten, de Gentse Feesten. En nog heel veel meer mooie dingen.
De tijd in ons appartement viel ook samen met het ziekbed en overlijden van mijn moeder. Een heel moeilijke tijd, waar ik nog dagelijks aan denk. Maar zonder Gent was het nog moeilijker geweest. Gent was al die maanden onze escape. Gent was als een warme, troostende deken.
Vandaag trokken we de deur achter ons dicht. Een eigen plekje in Gent hebben we niet meer, maar Gent houdt altijd een grote plek in ons hart.
Gent, ik zie u graag!!
