Terugblik op een Belgisch jaar

31 december 2015. Tijd voor een oudejaarsblog. 

Waarom niet nog even teruglezen in die van vorig jaar:

2015 gaat voor ons een cruciaal jaar worden. Een jaar waarin we nog in Tiffany zullen blijven, en dat daardoor razend snel gaat. Een jaar waarin Antoine en ik wellicht wel toe zijn aan een andere baan, en waarom dan niet in Belgie? Een jaar waarin wij ons steeds meer Gentenaars zullen voelen, en ons dus steeds vaker afvragen wat we eigenlijk nog in Nederland doen.
Kortom, een jaar waarin wij een knoop zullen gaan doorhakken wat ons Vlaamse leven betreft.
(...)
Al schrijvend aan deze blog, aan de vooravond van 2015, is er eigenlijk nog maar één weg mogelijk en dat is vooruit. 2015 in, het jaar waarin het Arnhemse meisje en haar gezin wellicht een afscheidsfeestje gaan organiseren in Grand Café Arnhems Meisje in Arnhem en daarna de titel van deze blog gaan aanpassen;-). We gaan het zien!

Een jaar verder zijn we. Over enkele uren begint 2016. Hét moment om nog even terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt. In tegenstelling tot vorige week, ga ik me vanavond wél alleen beperken tot het Belgische deel van ons leven. Verdriet was er genoeg in 2015, maar in Gent hebben we toch voornamelijk hoogtepunten gekend. Zeg nou zelf, hoe bijzonder is het om een appartement in hartje centrum te hebben? Elk weekend en elke vakantie als we hier zijn, voel ik me nog fier dat we dit gerealiseerd hebben. Dat het niet bij praten over plannen bleef, maar deze door ons ook omgezet zijn in daden; eerst ons Gentse huwelijk en nu ons Gentse huis. Ja, dat is iets om fier op en dankbaar om te zijn. En dat heeft dit jaar absoluut draaglijk gemaakt. Onze home away from home, waar we konden en kunnen schuilen. Waar we alle Gentse hoogtepunten beleefd hebben: de Winterfeesten, de Gentse Feesten, de huldiging van KAA Gent,enzovoort. Van waaruit we talloze andere plekken in Vlaanderen hebben bezocht die ons ook dierbaar zijn. Van waaruit we op heel wat Limburgse plekken geweest zijn om te genieten van de grote Joe Hardy en zijn voltallige orkest Danny. En laten we niet vergeten hoeveel nieuwe contacten met heel lieve mensen ons dat gebracht heeft. En dat allemaal in 2015. 

"Remember from the past just the good times".

Het was vorig jaar rond oud en nieuw dat we besloten te gaan kijken of we een baan konden vinden in Gent. En zo kwam 2015 ook in het teken te staan van heel veel (open) sollicitatiebrieven, sollicitaties en afwijzingen. In juni waren we 1 telefoontje verwijderd van het opstarten van de emigratie. En eigenlijk geldt dat ook voor afgelopen maand.  Maar waren we afgelopen zomer nog erg teleurgesteld door de afwijzing, de "nee" van begin december kwam stiekem als een opluchting.

Want dit jaar in Gent heeft ons ook een andere kijk op de toekomst gebracht. Een heel, heel geleidelijke verandering, waarbij de zogenaamde knop eigenlijk pas heel kort om is. Een verandering van toekomstdromen die onszelf ook enigszins verbaasde en mij persoonlijk zelfs van mijn stuk bracht, maar waar we nu volledig achter staan. Alle drie. Ja, ook Casper, die we uiteraard heel 2015 bij alle plannen en ideeën betrokken hebben.

Dat brengt me op de vooravond van 2016 bij de vooruitblik op komend jaar. 2015 bleek in dit geval niet zo cruciaal, maar 2016 wordt dat wel.

Veel ga ik er nu nog niet over zeggen. Dat is niet om flauw of extra geheimzinnig te doen. Enerzijds houden we de plannen nu voor onszelf, omdat we dan niet, als het niet lukt, heel veel mensen moeten vertellen dat onze emigratie toch niet doorgaat. Anderzijds willen we de plannen pas vertellen als alles rond is, omdat toch wel heel veel mensen raar zullen opkijken van dit besluit. Maar heel weinig mensen wisten überhaupt dat we een plan B hadden, maar nog minder mensen weten dat er uiteindelijk sowieso een knop om is. We kunnen perfect uitleggen waarom, maar dan wel graag als we iets concreets te melden hebben.

Voor de start van een nieuw jaar maakt iedereen plannen. Maar de écht belangrijke dingen heb je niet in de hand. In 2015 hebben té veel mensen in onze heel nabije omgeving te maken gehad met groot verdriet door ziekte. Natuurlijk hoop ik meer dan wat ook, dat 2016 wat dat betreft een veel en veel beter jaar wordt. 

Wat betreft ons Belgische leven betreft kan ik alleen maar zeggen dat 2015 goed was. Ook al heeft het ons niet gebracht waar ik vorig jaar op deze oudejaarsavond op hoopte. Ik geloof sterk in dat dingen moeten gaan zoals ze gaan. En dat we daarom nu nog niet geëmigreerd zijn. Soms heb je wat langere tijd nodig om te weten wat je wilt. Ik ben er van overtuigd dat dat in deze situatie ook geldt.

(En oja, nog even over dat feestje bij Arnhems Meisje;).... 

Dat feestje komt er in september 2016 sowieso. Nu nog om ons gezamenlijke kroonjaar te vieren (Casper en ik worden samen 50!), maar voorlopig gaan we er ook maar even vanuit dat het alsnog ons afscheidsfeestje wordt.)

Aan alle lezers van mijn blog: ik wens jullie een jaar vol licht, hoop en geluk!!

Kerstavond 2015

Een klein fragment uit mijn kerstblog van vorig jaar, exact een jaar geleden geschreven op exact dezelfde plek:

Een Kerst die anders dan anders zal zijn en toch ook voor een groot deel hetzelfde. Anders dan anders, omdat tussen alle licht en warmte die bij de kersttijd horen, heel veel verdriet en zorgen heel dichtbij zijn. Anders dan anders ook, omdat wij nog nooit Kerst in ons eigen huis in Gent hebben gevierd. Voor een groot deel hetzelfde ook, omdat we zeer traditioneel de eerste kerstdag bij de ene kant van de familie zullen zijn en de tweede kerstdag bij de andere kant van de familie. Dat voelt als een verplichting, maar geeft gek genoeg ook houvast.Verdriet en geluk liggen dicht bij elkaar, dat is niet anders tijdens de kerstdagen....

Een jaar verder zijn we. Het is weer kerstavond . Ons huis straalt warmte uit. We hebben lekker gegeten en een goed glas wijn gedronken. We hebben alweer volop genoten van de Gentse Winterfeesten, waar we tenslotte zo ongeveer middenin wonen. De kersttijd maakt Gent nog magischer. En Kerst in Gent te kunnen vieren, is voor ons fantastisch.

Zoals hierboven beschreven, waren zorgen en verdriet vorig jaar Kerst heel dichtbij. Maar het lukte me, zij het soms met moeite, om vooral euforisch te zijn over het feit dat we de kersttijd grotendeels in ons eigen huis in Gent konden doorbrengen. 

Dit jaar is niet álles anders, maar vóélt wel alles anders. Hoewel het hoogzomer was en we nu al 2 seizoenen verder zijn, speelt het overlijden van mijn moeder afgelopen augustus juist deze dagen een zodanig grote rol, dat ik niet anders kan dan deze dagen ingetogen doorbrengen. In mijn hoofd is geen plaats voor uitbundigheid. Zelfs het feit dat we in Gent zijn, verandert daar niets aan. Het is niet dat ik terug kan kijken op waardevolle kerstherinneringen in de afgelopen decennia, die ik deze dagen mis. En ook het feit dat we morgen voor het eerst in 39 jaar niet in mijn oudershuis in Didam zijn, maakt niet dat ik me voel zoals ik me voel. Maar ongeacht de band die je met je ouder(s) had, verlies je je moeder maar 1 keer. En dat is in alle gevallen ingrijpend. Zo ook bij mij. 

Dat maakt deze kerstdagen "de eerste keer" zonder.... Net als binnenkort "de eerste keer" oudejaarsavond. En vlak daarna "de eerste keer" haar verjaardag. In de komende 2 weken zoveel momenten "de eerste keer" zonder haar, daar kan ik niet zomaar aan voorbij gaan. Zelfs al heb ik persoonlijk verdriet altijd zoveel mogelijk buiten deze blog gehouden. Al zijn we in Gent, al geniet ik ook heus wel van de kerstsfeer, al ben ik blij dat we in onze secondhome Tiffany zijn, dít zit in mijn hoofd. Ik kan daar niet aan voorbij gaan en wil er niet aan voorbij gaan. 

Zo is Kerst 2015 voor dit Arnhemse meisje in Gent.

En Kerst 2016....?

Wel, niemand kan in de toekomst kijken. Drómen over de toekomst kunnen we wel....

Omdat ik met mijzelf heb afgesproken dat ik na elk moment van rouw en verdriet vooruitkijk naar iets leuks, heb ik wel bepaalde ideeën over waar ik volgend jaar de kerstboom hoop op te zetten;) 

Dit jaar in Gent heeft ons wel bepaalde inzichten gegeven en concrete plannen voor de toekomst. Maar terugkijken op dit jaar in België, lijkt me meer iets voor de oudejaarsavondblog. 

En van waaruit ik de derde Vlaamse kerstavondblog op rij schrijf, die van 2016 wel te verstaan, dat hoop ik over exact een jaar te kunnen vertellen.

Voor nu wens ik alle lezers van mijn blog een mooie Kerst. Waar je ook bent, hoe je Kerst ook viert, ik hoop dat je de warmte van lieve mensen om je heen voelt. 

Merry Christmas en liefs uit Gent.