zondag 22 november 2015

Aan alles komt een einde...

Een nieuwe blog, op de avond dat bekend werd dat het terreurniveau in het Brussels Gewest op 4 blijft en in de rest van België op 3. Maar zoals ik altijd zoveel mogelijk geprobeerd heb om persoonlijk verdriet buiten deze blog te houden, doe ik dat nu ook maar met de situatie die België op dit moment volledig op zijn kop zet en zenuwachtig maakt. Want, hoe banaal misschien ook, ik word ook lichtelijk zenuwachtig van andere dingen. Dingen die wél te maken hebben met ons leven in secondhometown Gent.
Aan alles komt een einde en in het geval van secondhome Tiffany in de Koningstraat wisten we dat zelfs al voor ons avontuur in Gent begon. Want Tiffany hadden we gehuurd van 1 oktober 2014 tot 31 juli 2015. Al snel jubelde ik hier en op allerlei andere (digitale) plekken hoe fier ik wel niet was, en trouwens nog bén, op ons appartement. En dat we nog niet wisten hoe het verder zou gaan, maar dat we al wel wisten dat we "na Tiffany" niet zomaar weer fulltime in Arnhem zouden gaan wonen.



Dat we niet zomaar weer in Arnhem willen gaan wonen, dat staat nog steeds als een paal boven water. Dat we vrijwel dagelijks, maar zeker wekelijks bezig zijn met het zoeken naar een geschikte baan in Vlaanderen, dat weten ook veel mensen. Dat we een plan A en een plan B hebben is ook wel zo'n beetje bekend, hoewel maar weinig mensen écht weten wat dat inhoudt. Net zoals dat maar weinig mensen weten dat plan A al in een vergevorderd stadium is. Hoewel wij daar onze bedenkingen bij hebben, wat dan eigenlijk nóg minder mensen weten....
Praat ik in raadselen? Wel, dat komt, omdat wij eigenlijk pas aan de grote klok willen hangen wat we willen en waar we dat willen als het allemaal rond is. Voor ons is het allemaal overduidelijk hoe onze toekomst in Vlaanderen eruit zou moeten zien. En als het anders wordt dan de meeste mensen wellicht verwachten, dan is dat voor ons ook heel goed uit te leggen.
Maar ja, er is niks rond, dus er valt ook niks uit te leggen. Zonder baan geen emigratie en voorlopig nog steeds geen baan, helaas.....

En toen was daar ineens vanochtend een datum. 1 juli 2016. De dag waarop appartement Tiffany aan de Koningstraat in Gent niet langer onze secondhome zal zijn. Want we hebben al een keer verlengd en het kan niet voortduren. Het ontbreekt ons aan een geldboom in onze Arnhemse tuin (en in Gent hebben we niet eens een tuin) en de Staatsloterij hebben we ook al niet gewonnen.
 "Tiffany" gaat stoppen, zonder zicht op een baan, zonder zicht op een andere plek om te wonen, zonder zicht op een emigratie. En ja, daar word ik dus wel zenuwachtig van. Zo'n datum is opeens zo definitief en de tijd gaat al zo snel. Ik wil nog even niet denken aan het scenario waarvan ik al vanaf het begin riep dat we dát in elk geval NIET willen: fulltime terug naar Arnhem.

7 maanden hebben we nog. 7 maanden om vooral te genieten van en fier te zijn op onze secondhome in Gent. Maar ook 7 maanden om onze échte droom waar te maken. Een baan vinden die het mogelijk maakt om voorgoed en fulltime in Vlaanderen te komen wonen.



Gelukkig zijn er nog mensen die er in geloven dat wij naar België gaan verhuizen. Dat het ons echt gaat lukken. Dat voelt ongelooflijk goed, zeker op momenten dat ik een beetje zenuwachtig word van het idee dat we zaterdag 2 juli 2016 op de Korenmarkt in Arnhem aan de koffie zitten, in plaats van op de Korenmakrt in Gent. Of eender welke Markt in Vlaanderen....
Maar voor panikeren is geen tijd; we gaan ervoor. Aan "Tiffany" mag dan een einde komen, we zetten alles op alles om ervoor te zorgen dat dit tegelijkertijd het begin zal zijn van een nieuw en definitief Vlaams tijdperk!