Tiffany, besloten in 5 minuten

Aangezien het voor ons drieën nu ook echt vakantie is -dat heb je zo in Nederland, 2 ouders die werken in het onderwijs en een zoon die onderwijs geniet, maar toch alledrie op een verschillend moment vakantie- , zijn we deze week in "ons" huis in Brugge. Ik schrijf "ons", omdat we toch alweer 11 jaar meerdere weken per jaar hier in Carpe Diem verblijven. Dat voelt ook echt wel een beetje als thuis. Het is dan ook wel een beetje gek, te weten dat we hier deze week nog zijn, dan over 2 weken nog een week en dan een hele tijd niet. En misschien wel nooit meer. In elk geval niet zolang wij een appartement in Gent hebben en kunnen houden.

Anyway, net aan de lunch in de keuken van Carpe Diem vroegen we ons af waar we zouden lunchen in appartement Tiffany in Gent. Al pratend bleek dat wij nogal verschillende ideeën hebben over de indeling van ons appartement. En dat komt maar door 1 ding: we zijn slechts 5 minuten binnen geweest in het appartement, alvorens we besloten het te gaan huren. Sterker nog: daarna zijn we er ook nog niet weer binnen geweest. Zo denkt Antoine dat je alleen in beide slaapkamers kunt komen door er door 1 heen te lopen, wat volgens mij niet zo is. En ik denk dat er in de slaapkamers een trapje zit,wat volgens Antoine niet zo is. We gaan het allemaal zien, over 10 weken!

Hoe we zo snel beslist hebben? Op de dinsdag in maart dat we appartementen in Gent gingen bekijken, hadden we de keuze uit 5 appartementen. We hebben ze allemaal van binnen gezien, rondgeleid door een alleraardigste dame. Alle 5 de appartementen waren nog bewoond, maar in slechts 1 appartement waren de bewoners ook thuis. Jawel, appartement Tiffany. Een ouder echtpaar, ergens uit het Midden-Oosten, met een volwassen dochter die op dat moment in bed lag. De dame die ons rondleidde vertelde dat deze dochter in Gent geopereerd was.
Hoewel de bewoners uiteraard toestemming hadden gegeven om te kijken, voelde het toch een beetje als gluren in andermans huis. Daardoor werd het een kort bezoekje. Maar zodra we buiten stonden, keken Antoine en ik elkaar aan en wisten we zonder er nog meer woorden aan vuil te maken dat DIT ons droomappartement zou zijn. En de rest is geschiedenis; we tekenden het huurcontract en voila.

Maar ja....hoe het er nu echt uitziet? Dat zullen we pas weten in oktober !

Van de hal had ik gauw een foto gemaakt, dus hoe die eruit ziet weten we zeker. Mooi hè!

Over hoe trots je kunt zijn op een Belgische zichtrekening

Afgelopen 30 april waren wij 1 jaar getrouwd op Belgisch grondgebied. Vanzelfsprekend konden wij niet anders dan die dag in Gent doorbrengen. Na 's ochtends verrast te zijn door een felicitatie van Joe Hardy, in stilte geregeld door Casper ( en natuurlijk heel bijzonder op deze dag ;-) ) gingen wij naar Gent.
Natuurlijk gingen we koffiedrinken bij Brasserie Bridge, alwaar we het jaar ervoor onze huwelijksgeloften hadden hernieuwd. Bij de aanblik van het pijltje en de tekst "Zoale Madeleine ", moest ik bijna bleiten.

Uiteraard wilden wij onszelf ook iets cadeau doen op deze Gentse huwelijksverjaardag. Daarom hadden we van tevoren een afspraak gemaakt bij de ING bank op de Kouter. Doel: het openen van een Belgische zichtrekening. Dat we daarvoor al uitgebreid gemaild hadden met het expatbureau van de ING bank, omdat wat wij wilden schijnbaar heel bijzonder is, en dat we eerder aan de balie van het kantoor op de Kouter al ietwat vreemd bekeken waren, toen we aangaven wat onze wens was, mocht voor ons de pret niet drukken. Op deze mooie dag zouden wij hoe dan ook de eigenaren worden van een Belgische zichtrekening!

We werden allerhartelijkst ontvangen door een vriendelijke medewerker en een stagiair. Caspers handen werden direct volgestopt met "Red Devils Supporter" buttons, waar hij erg blij mee was. Vervolgens moesten we nogmaals uitleggen waarvoor we kwamen. Nee, we gingen niet fulltime in Gent wonen. Ja, we hadden ook een adres in Nederland. Nee, we kwamen ook niet naar Gent om er te werken. Ja, we wilden wel een Belgische rekening.....
Toen kwam de opmerking: "Maar het hoeft niet hoor, een rekening in Belgie openen: u kunt door middel van IBAN ook gewoon betalingen doen met uw Nederlandse rekening." Dat wisten wij natuurlijk ook wel van tevoren, maar wat blijkbaar voor veel mensen onbegrijpelijk is, is dat het ons gaat om het hebben van iets ECHT Belgisch, iets waar we ons wat meer Vlaams door voelen, iets dat ons het idee geeft dat we er een leven hebben (anders dan de toerist uithangen) . Of dat nou iets is dat noodzakelijk is of niet. Na nog 1 argument van de kant van de bank, namelijk :" De kosten zijn wel hoger dan voor ingezetenen van Belgie" , door ons teniet gedaan door de gedachte: "een appartement huren naast het bezit van een huis in Nederland is ook niet gratis, dus die 40 euro per jaar kan er echt wel bij",  was eindelijk het moment daar: de rekening werd voor ons aangevraagd!

Uiteindelijk is alles goedgekomen, zeker door de vriendelijkheid en welwillendheid van deze medewerker en de stagiair. Hoewel veel dingen ook nog wel onduidelijk waren: worden de pasjes wel naar Nederland gestuurd? En als de pasjes naar Nederland worden gestuurd, dan komt vast de Identifier op het kantoor in Gent aan. Kunt u die dan wel op komen halen?
Binnen een week kregen wij echter keurig alles thuisgestuurd in Arnhem. En zo waren wij dan eindelijk de trotse eigenaren van een Belgische zichtrekening. Toen wij dit aan Rita, een Gentse vriendin, vertelden, zei ze: " Ja watte, zo zeggen ze dat bij ons! Wie had dat gedacht, dat dit echt zou gebeuren!"

Overigens is met het openen van de rekening en het ontvangen van de benodigdheden niet alles klaar. Aangezien wij buitenlanders zijn en blijven, moeten we binnenkort weer naar de bank om Antoines nieuwe identiteitskaart te laten zien, omdat degene die hij had bij de aanvraag van de rekening inmiddels verlopen is. Maar het is natuurlijk geen straf voor ons om weer naar Gent te gaan, dus dat komt wel goed. Wellicht daarover later meer.

Dezelfde dag kregen wij ook nog een klantenkaart van de Standaard Boekhandel. Ook hiermee konden wij ons geluk niet op;-) Beetje bij beetje krijgt het leven in onze secondhometown vorm. Dat het maar gauw oktober mag worden!

Breakfast at Tiffany's

Toen Casper nog erg klein was, maakte ik voor we op vakantie gingen altijd een aftelkalender. Elke avond voor hij naar bed ging, mocht hij een sticker plakken. Zo kon hij precies zien hoelang het nog duurde voordat we naar Belgie zouden gaan.
Inmiddels is Casper een stoere jongen van bijna 8, die prima zelf op een kalender kan kijken, alles weet over hoeveel weken er in een jaar gaan en hoeveel dagen in een maand. Een aftelkalender is dus nu niet echt meer nodig.

Hoewel oktober nu met rasse schreden nadert , leek deze datum op het moment dat wij het huurcontract tekenden, nog erg ver weg. Elke keer vroegen we ons af hoelang het nog duurde voordat we op zaterdagochtend aan het ontbijt in Gent zouden zitten. Vandaar  dat ik toch weer in de weer ging met vakjes, kleurtjes en data. Een nieuwe aftelkalender was geboren! Een aftelkalender die ons elke zaterdag vertelt hoelang het nog duurt tot aan ons eerste ontbijt in ons Gentse appartement.

Ons appartement heeft de chique naam Tiffany meegekregen. De link naar het nummer Breakfast at Tiffany's was daarmee snel gelegd. Hoewel het nummer verder niet de lading dekt van onze situatie, is het toch een soort lijflied geworden. En zo kreeg de aftelkalender ook de naam Breakfast at Tiffany's mee!

Aanstaande zaterdag maakt Casper de 2e rij vol. Nog 10 weken te gaan!

Op het prikbord in de keuken....

Maandag 21 juli 2014

Terwijl in België de schoolvakantie al 3 weken bezig is, begint de mijne vandaag. Een mooi moment om eens uit te zoeken hoe je een blog start.
Tot nu toe lijkt gelukt wat ik probeerde;-), een mooi begin op een mooie dag. Het is tenslotte Nationale Feestdag in België!

Hoe het gekomen is weet ik niet. Dat maakt ook niet uit. Feit is dat wij Nederlanders zijn met een Vlaams hart. En met een extra zwak voor Gent, de stad waar Antoine en ik toch alweer een kleine 15 jaar zeer frequent komen. De stad waar ik Casper voor het eerst in mijn buik voelde (bij Klokhuys, op een vrijdagavond). En de stad waar wij vorig jaar onze huwelijksgeloften hernieuwd hebben (in Zoale Madeleine, van Brasserie Bridge, met dank aan 2 zeer lieve Vliegende Pastoors).

En nu hebben wij er binnenkort een appartement! In hartje centrum nota bene! Na lang gepraat te hebben over "later" , het moment waarop we een appartement in Gent zouden willen kopen, besloten we dat "later" ons veel te lang duurde. Op een zaterdagmiddag in januari, tijdens een korte wandeling door Gent, besloten we om voor minstens een jaar te gaan huren. Om te kijken hoe een appartement ons bevalt. Om nog vaker te kunnen gaan en niet in een hotel te hoeven slapen. Om Casper mee te kunnen nemen, die tot dan toe bijna altijd bij oma logeerde. En om ons Gentenaar te voelen, onze eigen voordeur open te kunnen doen in plaats van het Novotel in te lopen.
Er was slechts een rondje langs de Visserij voor nodig om tegen elkaar uit te spreken dat we het zo zouden gaan doen. Daarom zijn wij soulmates, Antoine en ik. Weinig woorden hoeven wij vuil te maken aan voor ons belangrijke zaken!

Slechts een week later, na een beetje surfen over het net, hadden wij het huurcontract van appartement Tiffany in huis en ondertekend. En zo is het gekomen.

Vanaf oktober zullen wij zoveel mogelijk tijd doorbrengen in Gent. We kijken er naar uit. Nog een kleine 11 weken, fantastisch toch?
Voor mezelf vind ik het leuk om deze unieke gebeurtenis vast te leggen. Want ik ben trots dat we het doen. Dat we er niet alleen over praten, maar gewoon de knoop hebben doorgehakt. Life's what you make it!!
Omdat het een tijdelijk project is (vooralsnog voor zo'n anderhalf jaar), is deze blog een mooi aandenken voor onszelf als we de mogelijkheid tot huren niet meer hebben.
En als er belangstellenden zijn die het leuk vinden om onze gebeurtenissen te lezen, dan is dat natuurlijk ook prima. Laat gerust een reactie achter (als dat kan? Heb ik nog niet uitgezocht).