Oppas gezocht, hoe moeilijk kan het zijn?!

Vandaag gebruik ik mijn blog eens om wat frustratie van mij af te schrijven. Frustratie? In Gent?! Jazeker. Niet gedacht, maar we zitten er volop in. En eigenlijk begrijp ik niet eens hoe het zo kon lopen.

Een week of 2 geleden vonden wij een prachtige website, babysitters.be. We plaatsten een oproepje voor een oppas die af en toe eens op vrijdag- en zaterdagavond  op Casper zou kunnen komen passen.  Tenslotte bevalt Antoine en mij ook al jaren het avond- en soms een beetje nachtleven van Gent zeer goed, maar dat gaat een beetje moeilijk met een Boeleke van 8 erbij. Dus we beloofden Casper op zoek te gaan naar een Nele, Lieve of Hanne, die dan gezellig chipjes zou komen eten en spelletjes zou komen doen. Casper zag het helemaal zitten.

Zo gezegd, zo gedaan. Overweldigend veel reacties kregen we. In 1e instantie geen enkele Nele, Lieve of Hanne, maar wel genoeg serieuze kandidaten waar we er 3 uitkozen. De rest kreeg netjes een bedankje en het berichtje dat we iemand anders hadden uitgekozen.
Vandaag was de grote dag. Kandidaten S. en L. zouden komen en morgenvroeg nog D. De grote favoriet van Casper was S, geen idee waarom, maar allez, hij zag haar hier al helemaal zitten.
Vrolijk kijkend naar de intocht van de Sint, vroeg Casper zich opeens af: "Zou de oppas nog wel willen komen als ze weten dat we Nederlands zijn?" En ik dacht nog:" Manneke toch, jij bent het leukste jongetje dat er is om op te passen!"
Maar de tijd verstreek en S. kwam niet. We gingen als eens in de hal en buiten kijken, omdat onze voordeur en bel niet direct in het oog springen. Zonder resultaat. En na ruim een half uur beseften we dat S. niet meer zou komen. Minpuntje, maar iemand die zo'n afspraak vergeet en niks laat horen, is het ook niet waard om op te komen passen, toch.
Bijna was het al tijd voor de 2e kandidaat. En geloof het of niet: deze kwam dus gewoon ook niet! Gelukkig hadden we van haar wel een telefoonnummer, waar niemand oppakte, maar waarvan we later wel een berichtje kregen dat ze het vergeten was vanwege ernstige familieomstandigheden. Oké, kan natuurlijk gebeuren. Dus wij stuurden een berichtje terug of ze morgen kon, met nog even een uitleg erbij waar ze onze bel kon vinden.
Na een tijdje kwam de reactie op onze SMS. Het was een SMS waar in stond: ?
Een vraagteken?! Niets meer dan dat? Na nog eens geprobeerd te hebben in contact te komen en nog een berichtje achtergelaten te hebben op de website, hoeft het gewoon van ons niet meer. Geen idee wat iemand ertoe brengt om een vraagteken te SMSen op een heel duidelijk bericht. Maar zo iemand vertrouwen we toch zeker onze Casper niet toe?
Ondertussen werd het avond en ging ik een sportief rondje door Gent lopen. De stad bruist, ook in de avond. Dus ik dacht en zei bij terugkomst tegen Antoine: "Ik hoop 1 ding: dat D.morgen op tijd is, dat ze geschikt is en dat ze volgende week kan. Want ik heb nood aan een avondje in Gent met jou."

En dan nu het absolute dieptepunt van dit relaas. Ik had het nog niet gezegd, of kandidaat D stuurt een bericht dat ze morgen niet kan. Aangezien ze ook geen nieuwe datum voorstelt, krijg ik niet het idee dat ze überhaupt nog graag wil. En nu zijn we dus terug bij af. Geen oppas, geen potentiële kandidaten op het oog voorlopig en volgende week dus geen stapje in het bruisende nachtleven.
Man, man, man, wat een gedoe. Het zal uiteindelijke wel goedkomen, maar voor nu is het dikke pech. En begrijpen waarom het 3x fout loopt doe ik dus ook niet. Driemaal scheepsrecht ja, maar wat betreft pech hoeft dat natuurlijk helemaal niet op te gaan, zenne.

Uiteindelijk zal het wel goedkomen en komt er toch een Nele, Lieve of Hanne die met Casper chipjes komt eten en spelletjes komt doen.
Maar voorlopig schiet zijn opmerking van vanmiddag mij maar steeds door het hoofd:
"Zou de oppas nog wel willen komen als ze weet dat we Nederlands zijn?"

 Wist ze maar hoe Vlaams ons hart is ;-)...........

De cirkel is rond.....

Om uiteindelijk te kunnen vertellen waarom de cirkel rond is, moet ik een klein beetje terug in de tijd. Niet zover als de eerste keer dat wij in Gent waren, om uit te leggen waarom wij zo ontzettend veel van Gent en Belgie houden, want dat heb ik al eens geprobeerd en dat is toen ook niet gelukt.
Voor dit verhaal maakt dat ook niet zoveel uit. Wel moeten we terug naar het moment dat wij besloten onze huwelijksgeloften te hernieuwen in Gent. Om een lang verhaal kort te maken: bijna waren we zover dat de schepen van de stad Gent dit wilde doen, maar toen werd het College vernieuwd en de nieuwe schepen voelde er niet veel voor, omdat ze zich dan een soort rent a priest zou voelen. Dat respecteerden wij, maar het betekende ook dat we terug bij af waren helaas.
En toen kwam die zaterdagavond op de bank in Arnhem, waar ik in Het Laatste Nieuws las over De Vliegende Pastoors. Om weer een ander lang verhaal kort te maken: uiteindelijk trouwden De Vliegende Pastoors ons in Zoale Madeleine van Brasserie Bridge in Gent. En dat is toch eigenlijk wel het begin van de cirkel die vandaag rond werd.....
Deze twee Vliegende Pastoors reden op die zonnige 30e april van Limburg naar Gent om ons te trouwen. En om dan het 3e lange verhaal kort te maken (3x is tenslotte scheepsrecht): sindsdien zijn we deze geweldige pastoors, of noem ze schlagerzanger en toetsenist, of nog een van hun vele geweldige aliassen, nooit meer uit het oog verloren.

Voorheen kwamen wij niet vaak in Limburg, maar sindsdien waarderen we deze provincie ook zeer en zijn we op plaatsen geweest, waarvan ik zeker weet dat menig Nederlander en misschien ook wel Vlaming, ze niet van naam kent (wie is er weleens in Viversel of Rapertingen geweest, bijvoorbeeld, of op het circuit van Zolder, op het moment dat er geen race is?)

Limburg, daar hoort natuurlijk ook Hasselt, de hoofdstad van de smaak bij, uiteraard ook zeer bekend als Jeneverstad. In een eerdere blog schreef ik over de Jeneverfeesten. We beleefden er een geweldige dag en proefden er de nieuwste jeneversmaak, appel-kers. Dat maakt de cirkel al iets ronder. Want vandaag besloten wij weer eens naar Hasselt te gaan en van daaruit een fles jenever mee te nemen naar Gent. Met een beetje hulp van een van de pastoors, of de toetsenist, zoals je wilt, kregen wij een adres waar deze jenever gekocht kon worden. Wij togen erheen ( in een of ander buurtschap (?) bij Hasselt waarvan de meeste lezers waarschijnlijk wederom niet gehoord hebben en zelfs ik de naam helaas kwijt ben) en kochten de fles.
Verder nog een "Belangske", het Belang van Limburg, om vanavond in Gent te lezen. Zo dachten wij een stukje Limburg mee naar Gent te nemen.

                                   De jenever, en ons Limburgse tweeluik op onze schouw in Gent.

En toen, terug in Gent, keken wij op de fles....... de fles jenever uit Hasselt, jeneverstad, van Smeets, sponsor van de Jeneverfeesten.....deze fles......komt gewoon uit GENT!

Is de cirkel rond, of niet?!