Tiffany, besloten in 5 minuten

Aangezien het voor ons drieën nu ook echt vakantie is -dat heb je zo in Nederland, 2 ouders die werken in het onderwijs en een zoon die onderwijs geniet, maar toch alledrie op een verschillend moment vakantie- , zijn we deze week in "ons" huis in Brugge. Ik schrijf "ons", omdat we toch alweer 11 jaar meerdere weken per jaar hier in Carpe Diem verblijven. Dat voelt ook echt wel een beetje als thuis. Het is dan ook wel een beetje gek, te weten dat we hier deze week nog zijn, dan over 2 weken nog een week en dan een hele tijd niet. En misschien wel nooit meer. In elk geval niet zolang wij een appartement in Gent hebben en kunnen houden.

Anyway, net aan de lunch in de keuken van Carpe Diem vroegen we ons af waar we zouden lunchen in appartement Tiffany in Gent. Al pratend bleek dat wij nogal verschillende ideeën hebben over de indeling van ons appartement. En dat komt maar door 1 ding: we zijn slechts 5 minuten binnen geweest in het appartement, alvorens we besloten het te gaan huren. Sterker nog: daarna zijn we er ook nog niet weer binnen geweest. Zo denkt Antoine dat je alleen in beide slaapkamers kunt komen door er door 1 heen te lopen, wat volgens mij niet zo is. En ik denk dat er in de slaapkamers een trapje zit,wat volgens Antoine niet zo is. We gaan het allemaal zien, over 10 weken!

Hoe we zo snel beslist hebben? Op de dinsdag in maart dat we appartementen in Gent gingen bekijken, hadden we de keuze uit 5 appartementen. We hebben ze allemaal van binnen gezien, rondgeleid door een alleraardigste dame. Alle 5 de appartementen waren nog bewoond, maar in slechts 1 appartement waren de bewoners ook thuis. Jawel, appartement Tiffany. Een ouder echtpaar, ergens uit het Midden-Oosten, met een volwassen dochter die op dat moment in bed lag. De dame die ons rondleidde vertelde dat deze dochter in Gent geopereerd was.
Hoewel de bewoners uiteraard toestemming hadden gegeven om te kijken, voelde het toch een beetje als gluren in andermans huis. Daardoor werd het een kort bezoekje. Maar zodra we buiten stonden, keken Antoine en ik elkaar aan en wisten we zonder er nog meer woorden aan vuil te maken dat DIT ons droomappartement zou zijn. En de rest is geschiedenis; we tekenden het huurcontract en voila.

Maar ja....hoe het er nu echt uitziet? Dat zullen we pas weten in oktober !

Van de hal had ik gauw een foto gemaakt, dus hoe die eruit ziet weten we zeker. Mooi hè!