Over hoe trots je kunt zijn op een Belgische zichtrekening

Afgelopen 30 april waren wij 1 jaar getrouwd op Belgisch grondgebied. Vanzelfsprekend konden wij niet anders dan die dag in Gent doorbrengen. Na 's ochtends verrast te zijn door een felicitatie van Joe Hardy, in stilte geregeld door Casper ( en natuurlijk heel bijzonder op deze dag ;-) ) gingen wij naar Gent.
Natuurlijk gingen we koffiedrinken bij Brasserie Bridge, alwaar we het jaar ervoor onze huwelijksgeloften hadden hernieuwd. Bij de aanblik van het pijltje en de tekst "Zoale Madeleine ", moest ik bijna bleiten.

Uiteraard wilden wij onszelf ook iets cadeau doen op deze Gentse huwelijksverjaardag. Daarom hadden we van tevoren een afspraak gemaakt bij de ING bank op de Kouter. Doel: het openen van een Belgische zichtrekening. Dat we daarvoor al uitgebreid gemaild hadden met het expatbureau van de ING bank, omdat wat wij wilden schijnbaar heel bijzonder is, en dat we eerder aan de balie van het kantoor op de Kouter al ietwat vreemd bekeken waren, toen we aangaven wat onze wens was, mocht voor ons de pret niet drukken. Op deze mooie dag zouden wij hoe dan ook de eigenaren worden van een Belgische zichtrekening!

We werden allerhartelijkst ontvangen door een vriendelijke medewerker en een stagiair. Caspers handen werden direct volgestopt met "Red Devils Supporter" buttons, waar hij erg blij mee was. Vervolgens moesten we nogmaals uitleggen waarvoor we kwamen. Nee, we gingen niet fulltime in Gent wonen. Ja, we hadden ook een adres in Nederland. Nee, we kwamen ook niet naar Gent om er te werken. Ja, we wilden wel een Belgische rekening.....
Toen kwam de opmerking: "Maar het hoeft niet hoor, een rekening in Belgie openen: u kunt door middel van IBAN ook gewoon betalingen doen met uw Nederlandse rekening." Dat wisten wij natuurlijk ook wel van tevoren, maar wat blijkbaar voor veel mensen onbegrijpelijk is, is dat het ons gaat om het hebben van iets ECHT Belgisch, iets waar we ons wat meer Vlaams door voelen, iets dat ons het idee geeft dat we er een leven hebben (anders dan de toerist uithangen) . Of dat nou iets is dat noodzakelijk is of niet. Na nog 1 argument van de kant van de bank, namelijk :" De kosten zijn wel hoger dan voor ingezetenen van Belgie" , door ons teniet gedaan door de gedachte: "een appartement huren naast het bezit van een huis in Nederland is ook niet gratis, dus die 40 euro per jaar kan er echt wel bij",  was eindelijk het moment daar: de rekening werd voor ons aangevraagd!

Uiteindelijk is alles goedgekomen, zeker door de vriendelijkheid en welwillendheid van deze medewerker en de stagiair. Hoewel veel dingen ook nog wel onduidelijk waren: worden de pasjes wel naar Nederland gestuurd? En als de pasjes naar Nederland worden gestuurd, dan komt vast de Identifier op het kantoor in Gent aan. Kunt u die dan wel op komen halen?
Binnen een week kregen wij echter keurig alles thuisgestuurd in Arnhem. En zo waren wij dan eindelijk de trotse eigenaren van een Belgische zichtrekening. Toen wij dit aan Rita, een Gentse vriendin, vertelden, zei ze: " Ja watte, zo zeggen ze dat bij ons! Wie had dat gedacht, dat dit echt zou gebeuren!"

Overigens is met het openen van de rekening en het ontvangen van de benodigdheden niet alles klaar. Aangezien wij buitenlanders zijn en blijven, moeten we binnenkort weer naar de bank om Antoines nieuwe identiteitskaart te laten zien, omdat degene die hij had bij de aanvraag van de rekening inmiddels verlopen is. Maar het is natuurlijk geen straf voor ons om weer naar Gent te gaan, dus dat komt wel goed. Wellicht daarover later meer.

Dezelfde dag kregen wij ook nog een klantenkaart van de Standaard Boekhandel. Ook hiermee konden wij ons geluk niet op;-) Beetje bij beetje krijgt het leven in onze secondhometown vorm. Dat het maar gauw oktober mag worden!