Het is niet dat er nog niks over gezegd en geschreven is. Maar als Arnhems Meisje in Gent, wonend middenin de Feestenzone, kan een Gentse-Feesten-blog niet uitblijven. Alleen...wat komt er in mijn blog? Waar ik mijn leerlingen altijd leer om voor ze gaan schrijven na te denken over wat de boodschap of conclusie moet zijn, weet ik die zelf eigenlijk niet als het over de Gentse Feesten gaat. Een voorzichtige conclusie zou kunnen zijn, dat ik er een soort haat-liefde verhouding mee heb. Hoewel, als ik dat zo opschrijf, vind ik dat de Feesten eigenlijk een betere beoordeling verdienen. Overwegend positief, met soms een kleine "maar" dan?
Laat ik eens wat zaken op een rijtje zetten.
Wat niet zo leuk is, is om met een auto met geel kenteken langs de afzetting te rijden om bij je huis te komen. Hoewel niemand ons tegen gehouden heeft, voelde ik de blikken van de mensen. Meewarige blikken...die boekdelen spraken. (Het 1e dat wij gaan doen als we geëmigreerd zijn, is de auto op Belgisch kenteken zetten!)
Wat ook niet zo leuk is, is dat hoe langer de Feesten duren, hoe meer plekken er in de straten rondom ons huis zijn, waar we echt wel even onze adem in moeten houden bij het langslopen. Ik zal verder niet uitweiden over de diverse oorzaken, maar het zijn er 3 ;)
De herrie van buiten, beginnend rond het middaguur en ongeveer durend tot de volgende ochtend 10.00 uur, daar wen je wel aan. Maar de eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik het ook niet erg vind dat ik morgenavond niet voor de 10e avond op rij de percussieband hoor en later op de avond de accordeonist met zijn melancholische liedjes. Maar dat laatste kan ook komen, omdat ik niet zo in de stemming ben voor melancholie. En daar kan die man dan weer niks aan doen.
Omdat ik toch eigenlijk wel overwegend positief ben, volgt nu puntsgewijs en in willekeurige volgorde een korte opsomming van de leuke kanten van de Feesten:
- zo dichtbij wonen dat je de deur maar uit hoeft te stappen en je zit er middenin (oké, dat was dus ook een nadeel soms)
- de goede sfeer in de stad; op geen enkele dag de grimmigheid gevoeld die we op Koningsdag in Arnhem voelden, terwijl het toen pas vroeg in de middag was
- Vlaanderen Zingt; lang geleden reden Antoine en ik al op en neer om erbij te zijn. Nu stonden we met Casper op St. Baafs uit volle borst mee te zingen met Vlaamse klassiekers
- de diverse podia met een zeer afwisselend aanbod; voor elk wat wils
- Gentopia in het Zuidpark; Casper heeft zich er vermaakt!
- de mannen en vrouwen van de Ivago; elke ochtend maken zij de stad opnieuw toonbaar en ze zijn zelfs niet te beroerd om touwtje te springen met de mannen die nog niet naar bed zijn geweest;)
- 's ochtends met de ramen open ontbijten en een praatje maken met degenen die hun bed nog niet hebben gezien; toen ze Caspers blauw-witte jas zagen hangen, leverde dat spontaan een ode aan KAA Gent op : "tous ensemble, tous ensemble!"
- Joe Hardy die hards Dirk en Wendy uit Limburg een dagje meenemen in het feestgedruis
- en zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan.
Tot morgenvroeg genieten we nog van de bovengenoemde pluspunten en bijten we nog even op de tanden bij sommige genoemde nadelen. Ik ben blij dat we erbij konden zijn, want een jaar in Gent is natuurlijk niet compleet zonder de Feesten. Het zorgt weer voor een toegevoegd argument op mijn lijstje "Waarom ik graag in Gent woon, cq Waarom ik nooit meer fulltime in Arnhem kan wonen".
Mochten we tegen volgend jaar permanent in Gent wonen, of een mogelijkheid hebben gevonden om in elk geval parttime inwoner van Gent te blijven, dan zie ik de Feesten weer met hetzelfde plezier tegemoet.
Liefst dan wel vanuit een woning aan de rand van de Feestenzone in plaats van er middenin en graag met Joe Hardy op het podium op St. Baafs!!
