zaterdag 25 november 2017

500 dagen!



Op de kop af 500 dagen geleden verhuisden wij van Nederland naar België. Waarschijnlijk is de eerste vraag die nu bij elk weldenkend mens opkomt: “500 dagen?! Hoe weet je dat zo precies?!” Het antwoord moet ik schuldig blijven; dat weet ik niet, ik kwam er toevallig achter, maar verder is dat ook niet zo belangrijk.
Belangrijker is de vraag die naar aanleiding van dit gegeven bij MIJ op kwam: hoeveel dagen moet je in een nieuw land gewoond hebben, alvorens het “gewoon” wordt? Alvorens je niet meer kunt spreken van: “Ik ben pas geleden hier komen wonen?” Alvorens je geen blog meer hoeft te wijden aan het leven van een Arnhems Meisje in Hasselt, puur vanwege het feit dat het Arnhems Meisje een Hasselts Meisje is geworden?
Wel, het antwoord is nog niet zo eenvoudig en het is maar net hoe je het bekijkt. 500 dagen lijkt aan de ene kant een eeuwigheid, maar aan de andere kant is het nog maar kort. Natuurlijk zijn wij al láng gewend aan het dagelijkse leven in België. Dat we hier al jaren zoveel mogelijk tijd doorbrachten, heeft daar vast mee te maken. En het feit dat wij in het bezit zijn van een Vlaams hart uiteraard ook! En natuurlijk staan wij al lang niet meer elke dag stil bij het feit dat wij 500 dagen geleden alles opgegeven hebben in Nederland om een nieuw leven te beginnen in België. En durf ik te beweren dat de meesten van jullie waarschijnlijk niet meer weten wat jullie 500 dagen geleden deden én ook niet meer precies kunnen navertellen wat jullie de afgelopen 500 dagen beleefd hebben. Dat laatste geldt voor ons ook; eenmaal verhuisd neemt het leven snel zijn gewone gang, zelfs als het in een ander land is.
Maar toch.... Toch nog best heel erg vaak worden wij er aan herinnerd dat in ons dagelijkse leven dat zijn gangetje gaat, aspecten zitten die te maken hebben met de stap die wij 500 dagen geleden zetten. Op heel divers gebied komen wij nog geregeld voor situaties te staan die bijvoorbeeld nieuw voor ons zijn of die erom vragen uit te leggen wie we zijn en wat we hier doen. De belastingaangiftes die zowel in Nederland als België voor het eerst moeten worden gedaan, zijn daar een saai voorbeeld van. Het verhaal dat wij laatst op café herkend werden door het artikel dat vorig jaar over ons in Het Belang van Limburg stond en dat iemand op Facebook had gelezen, is daar een grappig voorbeeld van. De vraag die bij ons opkomt:”Hoe moeten we eigenlijk ons Nederlandse paspoort verlengen?” is daar een praktisch voorbeeld van. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Neem nu de collega’s op mijn nieuwe Belgische werk, die nog altijd graag een grap maken over mij en mijn Nederlandse tongval. Of diezelfde Nederlandse tongval, die ervoor zorgde dat men bij een chocolatier dacht dat ik als toerist een doosje pralines mee terug wilde nemen naar Nederland. Of nog eens mijn Belgische collega’s, die niet weten wat “Taai Taai” is en die aanstaande maandag voor het eerst deze Nederlandse Sinterklaas traktatie zullen gaan proeven!

Dus hoewel zelfs óns dagelijks leven zijn gangetje gaat, is het in geen geval saai! En zoals je ziet zal het ook nog wel even duren voor het nieuwe eraf is en we niet meer voor vragen en uitdagingen zullen staan die het emigreren met zich mee heeft gebracht.
Één ding staat vast. Hoe complex de uitdagingen of vragen de afgelopen 500 dagen soms ook waren, terug naar Nederland gaan we niet meer. Home is where the heart is en een Vlaams hart gedijt nu eenmaal het beste in België!!!