Terugblik op een Belgisch jaar

31 december 2015. Tijd voor een oudejaarsblog. 

Waarom niet nog even teruglezen in die van vorig jaar:

2015 gaat voor ons een cruciaal jaar worden. Een jaar waarin we nog in Tiffany zullen blijven, en dat daardoor razend snel gaat. Een jaar waarin Antoine en ik wellicht wel toe zijn aan een andere baan, en waarom dan niet in Belgie? Een jaar waarin wij ons steeds meer Gentenaars zullen voelen, en ons dus steeds vaker afvragen wat we eigenlijk nog in Nederland doen.
Kortom, een jaar waarin wij een knoop zullen gaan doorhakken wat ons Vlaamse leven betreft.
(...)
Al schrijvend aan deze blog, aan de vooravond van 2015, is er eigenlijk nog maar één weg mogelijk en dat is vooruit. 2015 in, het jaar waarin het Arnhemse meisje en haar gezin wellicht een afscheidsfeestje gaan organiseren in Grand Café Arnhems Meisje in Arnhem en daarna de titel van deze blog gaan aanpassen;-). We gaan het zien!

Een jaar verder zijn we. Over enkele uren begint 2016. Hét moment om nog even terug te blikken op het jaar dat achter ons ligt. In tegenstelling tot vorige week, ga ik me vanavond wél alleen beperken tot het Belgische deel van ons leven. Verdriet was er genoeg in 2015, maar in Gent hebben we toch voornamelijk hoogtepunten gekend. Zeg nou zelf, hoe bijzonder is het om een appartement in hartje centrum te hebben? Elk weekend en elke vakantie als we hier zijn, voel ik me nog fier dat we dit gerealiseerd hebben. Dat het niet bij praten over plannen bleef, maar deze door ons ook omgezet zijn in daden; eerst ons Gentse huwelijk en nu ons Gentse huis. Ja, dat is iets om fier op en dankbaar om te zijn. En dat heeft dit jaar absoluut draaglijk gemaakt. Onze home away from home, waar we konden en kunnen schuilen. Waar we alle Gentse hoogtepunten beleefd hebben: de Winterfeesten, de Gentse Feesten, de huldiging van KAA Gent,enzovoort. Van waaruit we talloze andere plekken in Vlaanderen hebben bezocht die ons ook dierbaar zijn. Van waaruit we op heel wat Limburgse plekken geweest zijn om te genieten van de grote Joe Hardy en zijn voltallige orkest Danny. En laten we niet vergeten hoeveel nieuwe contacten met heel lieve mensen ons dat gebracht heeft. En dat allemaal in 2015. 

"Remember from the past just the good times".

Het was vorig jaar rond oud en nieuw dat we besloten te gaan kijken of we een baan konden vinden in Gent. En zo kwam 2015 ook in het teken te staan van heel veel (open) sollicitatiebrieven, sollicitaties en afwijzingen. In juni waren we 1 telefoontje verwijderd van het opstarten van de emigratie. En eigenlijk geldt dat ook voor afgelopen maand.  Maar waren we afgelopen zomer nog erg teleurgesteld door de afwijzing, de "nee" van begin december kwam stiekem als een opluchting.

Want dit jaar in Gent heeft ons ook een andere kijk op de toekomst gebracht. Een heel, heel geleidelijke verandering, waarbij de zogenaamde knop eigenlijk pas heel kort om is. Een verandering van toekomstdromen die onszelf ook enigszins verbaasde en mij persoonlijk zelfs van mijn stuk bracht, maar waar we nu volledig achter staan. Alle drie. Ja, ook Casper, die we uiteraard heel 2015 bij alle plannen en ideeën betrokken hebben.

Dat brengt me op de vooravond van 2016 bij de vooruitblik op komend jaar. 2015 bleek in dit geval niet zo cruciaal, maar 2016 wordt dat wel.

Veel ga ik er nu nog niet over zeggen. Dat is niet om flauw of extra geheimzinnig te doen. Enerzijds houden we de plannen nu voor onszelf, omdat we dan niet, als het niet lukt, heel veel mensen moeten vertellen dat onze emigratie toch niet doorgaat. Anderzijds willen we de plannen pas vertellen als alles rond is, omdat toch wel heel veel mensen raar zullen opkijken van dit besluit. Maar heel weinig mensen wisten überhaupt dat we een plan B hadden, maar nog minder mensen weten dat er uiteindelijk sowieso een knop om is. We kunnen perfect uitleggen waarom, maar dan wel graag als we iets concreets te melden hebben.

Voor de start van een nieuw jaar maakt iedereen plannen. Maar de écht belangrijke dingen heb je niet in de hand. In 2015 hebben té veel mensen in onze heel nabije omgeving te maken gehad met groot verdriet door ziekte. Natuurlijk hoop ik meer dan wat ook, dat 2016 wat dat betreft een veel en veel beter jaar wordt. 

Wat betreft ons Belgische leven betreft kan ik alleen maar zeggen dat 2015 goed was. Ook al heeft het ons niet gebracht waar ik vorig jaar op deze oudejaarsavond op hoopte. Ik geloof sterk in dat dingen moeten gaan zoals ze gaan. En dat we daarom nu nog niet geëmigreerd zijn. Soms heb je wat langere tijd nodig om te weten wat je wilt. Ik ben er van overtuigd dat dat in deze situatie ook geldt.

(En oja, nog even over dat feestje bij Arnhems Meisje;).... 

Dat feestje komt er in september 2016 sowieso. Nu nog om ons gezamenlijke kroonjaar te vieren (Casper en ik worden samen 50!), maar voorlopig gaan we er ook maar even vanuit dat het alsnog ons afscheidsfeestje wordt.)

Aan alle lezers van mijn blog: ik wens jullie een jaar vol licht, hoop en geluk!!