Een klein fragment uit mijn kerstblog van vorig jaar, exact een jaar geleden geschreven op exact dezelfde plek:
Een Kerst die anders dan anders zal zijn en toch ook voor een groot deel hetzelfde. Anders dan anders, omdat tussen alle licht en warmte die bij de kersttijd horen, heel veel verdriet en zorgen heel dichtbij zijn. Anders dan anders ook, omdat wij nog nooit Kerst in ons eigen huis in Gent hebben gevierd. Voor een groot deel hetzelfde ook, omdat we zeer traditioneel de eerste kerstdag bij de ene kant van de familie zullen zijn en de tweede kerstdag bij de andere kant van de familie. Dat voelt als een verplichting, maar geeft gek genoeg ook houvast.Verdriet en geluk liggen dicht bij elkaar, dat is niet anders tijdens de kerstdagen....
Een jaar verder zijn we. Het is weer kerstavond . Ons huis straalt warmte uit. We hebben lekker gegeten en een goed glas wijn gedronken. We hebben alweer volop genoten van de Gentse Winterfeesten, waar we tenslotte zo ongeveer middenin wonen. De kersttijd maakt Gent nog magischer. En Kerst in Gent te kunnen vieren, is voor ons fantastisch.
Zoals hierboven beschreven, waren zorgen en verdriet vorig jaar Kerst heel dichtbij. Maar het lukte me, zij het soms met moeite, om vooral euforisch te zijn over het feit dat we de kersttijd grotendeels in ons eigen huis in Gent konden doorbrengen.
Dit jaar is niet álles anders, maar vóélt wel alles anders. Hoewel het hoogzomer was en we nu al 2 seizoenen verder zijn, speelt het overlijden van mijn moeder afgelopen augustus juist deze dagen een zodanig grote rol, dat ik niet anders kan dan deze dagen ingetogen doorbrengen. In mijn hoofd is geen plaats voor uitbundigheid. Zelfs het feit dat we in Gent zijn, verandert daar niets aan. Het is niet dat ik terug kan kijken op waardevolle kerstherinneringen in de afgelopen decennia, die ik deze dagen mis. En ook het feit dat we morgen voor het eerst in 39 jaar niet in mijn oudershuis in Didam zijn, maakt niet dat ik me voel zoals ik me voel. Maar ongeacht de band die je met je ouder(s) had, verlies je je moeder maar 1 keer. En dat is in alle gevallen ingrijpend. Zo ook bij mij.
Dat maakt deze kerstdagen "de eerste keer" zonder.... Net als binnenkort "de eerste keer" oudejaarsavond. En vlak daarna "de eerste keer" haar verjaardag. In de komende 2 weken zoveel momenten "de eerste keer" zonder haar, daar kan ik niet zomaar aan voorbij gaan. Zelfs al heb ik persoonlijk verdriet altijd zoveel mogelijk buiten deze blog gehouden. Al zijn we in Gent, al geniet ik ook heus wel van de kerstsfeer, al ben ik blij dat we in onze secondhome Tiffany zijn, dít zit in mijn hoofd. Ik kan daar niet aan voorbij gaan en wil er niet aan voorbij gaan.
Zo is Kerst 2015 voor dit Arnhemse meisje in Gent.
En Kerst 2016....?
Wel, niemand kan in de toekomst kijken. Drómen over de toekomst kunnen we wel....
Omdat ik met mijzelf heb afgesproken dat ik na elk moment van rouw en verdriet vooruitkijk naar iets leuks, heb ik wel bepaalde ideeën over waar ik volgend jaar de kerstboom hoop op te zetten;)
Dit jaar in Gent heeft ons wel bepaalde inzichten gegeven en concrete plannen voor de toekomst. Maar terugkijken op dit jaar in België, lijkt me meer iets voor de oudejaarsavondblog.
En van waaruit ik de derde Vlaamse kerstavondblog op rij schrijf, die van 2016 wel te verstaan, dat hoop ik over exact een jaar te kunnen vertellen.
Voor nu wens ik alle lezers van mijn blog een mooie Kerst. Waar je ook bent, hoe je Kerst ook viert, ik hoop dat je de warmte van lieve mensen om je heen voelt.
Merry Christmas en liefs uit Gent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten