Aan de vooravond van 2015

Het is oudejaarsavond 2014. Slechts een paar uur scheiden ons van het nieuwe jaar. Ik hou er niet zo van, de drempel naar het nieuwe jaar. En dan te bedenken dat dit eigenlijk niet de enige jaarwisseling per jaar is. Lezers die net als ik "in het onderwijs" zitten, verstaan wat ik bedoel: ook de vooravond van een nieuw schooljaar voelt als een drempel naar het nieuwe jaar. Het valt niet mee voor een melancholisch type als ik; oud&nieuw bij een schooljaar en oud&nieuw bij een kalenderjaar;-)

Zoals vrijwel altijd, richt ik me slechts op het Vlaamse deel van ons leven in deze blog. En daarin was 2014 toch wel één van de hoogtepunten. Nog nét niet zo bijzonder als 2013, waarin wij onze huwelijksgeloften konden hernieuwen "op Belgisch grondgebied" (mooiste zin, uitgesproken door een Vliegende Pastoor op onze ceremonie), maar absoluut ook een prachtjaar dat gezien mag worden als vervolg op ons Gentse huwelijk. Laten we zeggen dat de droom die op 30 april 2013 begon bij ons Gentse huwelijk, een vervolg kreeg vanaf 1oktober van dit jaar in ons Gentse appartement Tiffany.

En dat brengt me eigenlijk meteen op 2015, het jaar dat op dit moment nog zo'n 4 uur van ons af ligt. Onlangs kochten wij voor onze keuken in Arnhem een nieuwe kalender. Natuurlijk kochten wij deze hier in Gent en het zal niemand verbazen dat we gekozen hebben voor een exemplaar met prachtige foto's van plekken in Belgie. De voorplaat van de kalender is een foto van ons Gent, met daarop de titel A Year In Belgium 2015. Een zo toepasselijke foto en titel, dat we deze voorplaat netjes in een lijstje zullen doen en op zullen hangen in Arnhem, voor de dagen dat we niet in Belgie kunnen zijn.

En misschien.....misschien pakken we dit schilderij in de loop van 2015 wel in, samen met al onze andere spullen die in Arnhem staan......
2015 gaat voor ons een cruciaal jaar worden. Een jaar waarin we nog in Tiffany zullen blijven, en dat daardoor razend snel gaat. Een jaar waarin Antoine en ik wellicht wel toe zijn aan een andere baan, en waarom dan niet in Belgie? Een jaar waarin wij ons steeds meer Gentenaars zullen voelen, en ons dus steeds vaker afvragen wat we eigenlijk nog in Nederland doen.
Kortom, een jaar waarin wij een knoop zullen gaan doorhakken wat ons Vlaamse leven betreft.

En ik? Ik, de melancholische ziel, bij wie het glas meestal half leeg is in plaats van half vol, vind het bloedspannend. Zekerheden opgeven. Afscheid nemen van het vertrouwde en veilige. Kiezen voor onze zoon voor een toekomst in een ander land (oké, we emigreren niet naar Botswana, maar toch...).
Het grappige hieraan is, dat waarschijnlijk al onze Nederlandse én Belgische vrienden en kennissen gewoonweg zitten te wachten tot we deze stap zetten (er is me verteld dat er al weddenschappen om afgesloten zijn!), maar ikzelf pas in deze kerstvakantie het idee heb gekregen dat we het misschien gewoon maar moeten gaan doen.

Life's what you make it, mijn lijfspreuk. Er zijn belangrijke dingen waar je helaas geen invloed op kunt uitoefenen, zoals gezondheid. Maar er zijn ook genoeg dingen waar je wél invloed op hebt en misschien is 2015 wel een prachtig jaar om die te realiseren.
Luck is an attitude, mijn andere lijfspreuk. Gelukkig ben ik, hier in Belgie. In Gent, de stad die ik doodgraag zie.

Al schrijvend aan deze blog, aan de vooravond van 2015, is er eigenlijk nog maar één weg mogelijk en dat is vooruit. 2015 in, het jaar waarin het Arnhemse meisje en haar gezin wellicht een afscheidsfeestje gaan organiseren in Grand Café Arnhems Meisje in Arnhem en daarna de titel van deze blog gaan aanpassen;-). We gaan het zien!

Aan alle lezers van mijn blog: ik wens jullie een jaar vol licht, hoop en geluk!!